مبارزان سفید پوش جبهه مبارزه با کرونا ، لطفا پرستاران دل نگران سلاح خود نباشند - وبلاگ بروز

به گزارش وبلاگ بروز، یک نکته خطاب به مسئولین و فرماندهان این جنگ؛ پرستاران در خط مقدم و در روبرو تمام مستقیم با این ویروس هستند و بدون داشتن چشم داشت و هر آنچه که از حقوق شان هست بی توقع مشغول جنگیدن هستند و تنها چیزی که برایشان مهم است، ایمنی است.

گروه اجتماعی وبلاگ بروز-سیده زهرا حسینی؛ این روز ها ترس از شیوع ویروس سمج کرونا عجیب در دلمان خوش نشسته، ترسی که هر چقدر هم اصول بهداشتی و خود مراقبتی را رعایت کنیم بازهم هر چند وقت دلهره اش باعث می شود که دمای بدنمان را بسنجیم و دست بگذاریم روی قفسه سینه و نفس های مان را بشمریم و حتی دستهایمان را چندباره بشوییم.

چند قدم در شهر هم نشان می دهد که هرکسی یک جور از خودش مراقبت می کند، مادری دستکش به دست، دم نانوایی ایستاده و پسری ماسک به صورت پیک فروشگاه مواد غذایی است. هرکسی یک جور برای حفظ سلامتی اش می جنگد البته هستند کسانی که بجز خودشان کاری هم برای دیگری می کنند؛ مثلا راننده ای که دستگیره در ها را قبل از سوار شدن مسافرش ضدعفونی می کند و یا همسایه ای که برای زدن کلید آسانسور، بسته دستمال کاغذی را به دیوار نصب کرده تا دیگران با استفاده از آن، دکمه طبقات را بزنند یا مادری که شب ها وقتی همه بعد از یک روز خسته کننده از ضدعفونی و بوی مواد شوینده، خوابیم، دستگاه های عابر بانک را ضدعفونی می کند.

گفتم که در جنگ هستیم، اما انگار خوب حواسمان هست و مهربانی یادمان نرفته. مهربانی و مسئولیت پذیری و ماندن. ماندن در آنجا که نفس بیماری بند است به تیمار و مراقبت و چشم بیمار روشن است به سفیدی لباس پرستاری که حالا با لبخند می جنگد.

این روز ها هر چقدر هم ترس از ویروس کرونا داشته باشیم، اما تا نام پزشک و پرستار را می شنویم کمی دلمان قرص می شود و نفس راحت می کشیم و شبکه های اجتماعی پرشده از عکس هایی از پرستاران و پزشکانی که دلمان را با لبخندشان قرص می کنند و فیلم هایی که برای چند دقیقه حالمان را خوب می کند. از فیلم گفتگو با پرستاری که زمان مراسم عروسی اش را عقب تر انداخت تا مادر پرستاری که گفته بود: سرباز فراری را خانه راه نمی دهم و یا توییت یکی از پزشکان که گفته بود تعداد پزشکان و پرستاران متقاضی برای حضور در بخش کرونا آنقدر زیاد است که همه شیفت ها پر شده و پزشکان و پرستارانی درخواست داده اند، شیفت کاریشان در بیمارستان های معمولی کم شود تا به بخش مراکز و بیمارستان های مقابله با کرونا منتقل شوند و نقشی ایفا کنند و این چیزی جز ایثار و فداکاری نیست، زیرا آنان می خواهند پا در میدان رزم بگذارند تا هر چه زودتر همه به نشانه پیروزی، آواز شادی سر دهیم، همه به همراه هشتگ قهرمانان وطن.

همه این ها یعنی ما هنوز هم یادمان نرفته که مهربانی هست. حواس مان هست که در جنگیم، جنگ با ویروس زشت و نچسبی که جهانی را تعطیل کرده و همه خود را حبس کرده ایم در خانه تا مبادا مبتلا شویم. همه، بجز پرستاران و پزشکان که اعزام شده اند به خط مقدم مبارزه با این ویروس سمج که دست از سرمان بر نمی دارد.

سربازانی که کمی قبل تر، از سختی ها و ناملایماتی که طرح تحول سلامت به جانشان انداخت، گفتیم و با وجود تسویه نشدن حقوق و 15ماه از معوقات شان، اما میدان را خالی نکردند و یا حتی در این روز ها حرفی از معوقات خود نزدند و با همه کم توجهی های گذشته و سختی های نبود اقلام بهداشتی و واکسن لازم برای این ویروس، مانده اند تا پیروز شویم و مردم ما هم قدردان های خوبی هستند و فراموش نمی کنند روحیه ای که در این روز های تلخ نصیب جان خسته و جسم کم توان بیماران می کنند.

اما فقط یک نکته خطاب به مسئولین و فرماندهان این جنگ؛ پرستاران در خط مقدم و در روبرو تمام مستقیم با این ویروس هستند و بدون داشتن چشم داشت و هر آنچه که از حقوق شان هست بی توقع مشغول جنگیدن هستند و تنها چیزی که برایشان مهم است، ایمنی است. قطعا هیچ سربازی بدون سلاح و بدون لباس نمی تواند براحتی بجنگد و اینجا سلاح و لباس پرستار ماسک و گان و عینک است و نباید این اقلام از آن ها دریغ شود و یا آن ها نگرانی از فراهم شدن این اقلام داشته باشند.