قصه ای نو، از بازآفرینی افسانه های کهن - وبلاگ بروز

به گزارش وبلاگ بروز، به گزارش خبرنگار خبرنگاران (ایبنا)، مجموعه قصه ای نو، از افسانه... به تازگی از سوی انتشارات پیدایش منتشر شده است. این مجموعه 12 جلدی است که هر یک قصه های قدیمی ایرانی را به زبانی امروزی و با نگاهی نو و دوباره برای بچه ها بازگو نموده است. محمدرضا یوسفی، نویسنده حرفه ای و شناخته شده ادبیات کودک و نوجوان، این قصه ها را با ماجراهایی تازه و شگفت انگیزی بازآفرینی نموده است. این مجموعه فرصت مناسبی را برای بچه ها و نوجوانان فراهم نموده است تا با داستان های عامیانه و افسانه های شیرین فارسی بیشتر آشنا بشوند.

قصه های عامیانه ایرانی که نسل پشت نسل، از سینه ای به سینه ای دیگر نقل شده اند، بیشتر و بهتر از هر منبع دیگری، به ما از روحیات و نگرش های پیشینیان این سرزمین می گویند؛ به تعبیری، دروازه های فهمِ گذشته را به روی ما می گشایند. بی علت نیست که افسانه های کهن را گنجینه های فرهنگ های گوناگون نامیده اند. حال که چنین است، و حال که ما ایرانیان به وفور از چنین گنجینه هایی برخورداریم، چه بهتر که بچه ها مان را از همان سنین کودکی، با این قصه های زیبا و دلکش آشنا کنیم. در مجموعه قصه ای نو، از افسانه...، روایت های بازآفرینی شده از داستان های عامیانه قدیمی را می خوانید. محمدرضا یوسفی در این آثار، کوشیده تا با استفاده از لحنی مناسب و زبانی شیرین، قصه ای فوق العاده مهیج، سرگرم نماینده و در عین حال آموزنده را تعریف کند.

محمدرضا یوسفی نویسنده و نظریه پرداز حوزه ادبیات کودک و نوجوان است که تا به امروز بیش از 200 اثر داستانی برای بچه ها و نوجوانان منتشر نموده است . او در سال 2000 نامزد جایزه هانس کریستین آندرسن، جایزه جهانی ادبیات کودک شده است؛ بعلاوه لوح افتخار IBBY را دریافت نموده است. سارا خرامان، تصویرگر این مجموعه نیز از تصویرگران به نام کتاب کودک است که پیروز به دریافت مدال جشنواره تصویرگری شارجه و منتخب بلونیا در سال 2016 شده است.

نشر پیدایش 12 جلد مجموعه قصه ای نو، از افسانه... را در قالب یک پک برای گروه سنی نوخوان و نونهال (ب و ج) منتشر نموده است. این مجموعه شامل کتاب های بز زنگوله پا، خاله سوسکه، دختر نارنج و ترنج، دویدم و دویدم، راز سیب سرخ، سنگ شکیبا، ماه پیشونی، نخودی، نمکی، نوروز می آید، پری غرغرو و گل خندان است.

در این گزارش، می خواهیم بر چهار جلد از این مجموعه مروری داشته باشیم:

دختر نارنج و ترنج

به روز و روزگاری که نه من می دانم چه روزگاری بود و نه قصه گوی دیگری، در سرزمینی که نه من آن را می شننام و نه کس دیگری، ملک زاده ای زندگی می کرد که باور کنید نه من او را می شننام و نه هیچ تاریخ دانی، فقط از او قصه ای به یادگار مانده و خاطره ای که من آن را برای شما تعریف می کنم:

حقیقت را بخواهید نام ملک زاده را هم، نه من انتخاب نموده ام، نه نویسنده دیگری و همین طوری هم نام او ملکا نشده، بلکه پدرش که پادشاه سرزمینی بزرگ و بی در و پیکر بود روزی با ملکه و سواران و اعیان و اشراف، با سگ ها و بازهای شکاری به جنگلی می روند تا آهو و گوزن و جانورهای دیگر را شکار نمایند، از قضا موقعی که ملک و ملکه، گوزن گنده و شاخداری را هدف می گیرند، ملکه که باردار بود یکدفعه دردش می گیرد و شکار به هم می خورد. همه به طرف قصر بر می گردند، اما ملکه در میان ترنج زاری ملکا را می زاید.

برای ترنج چه اتفاقاتی رخ می دهد؟ آیا عاقبت به خیر می گردد؟

ماه پیشونی

از آن شب، ماه از آسمان قهر کرد و دیگر کسی آن را ندید. همه جا تاریک شد و حتی رودها راه خود را در سیاهی گم کردند. پرنده ای که شب ها آواز می خواند در دل تاریکی به خواب رفت و کسی آواز او را نشنید. مسافرها راه را گم کردند و دیگر صدای زنگوله کاروان ها به گوش نیامد. پلنگ دره که شب ها به قله بلندترین کوه می رفت و به سوی ماه می پرید و با آن بازی می کرد از ته دره بالا نیامد. گل شب بو که کوچه های شهر با آن رنگ فصل بهار را به خود می گرفت خشک شد.

پیرزنان و پیرمردان با فانوس هایی که در دست داشتند به سوی باغ ها و کشتزارها و زمین های پر از بوته های خار رفتند و به هر چاهی رسیدند فانوسی را بالای آن گرفتند. ماه را صدا زدند و به تاریکی چاه چشم دوختند. شهر و اطراف آن پر از چاه هایی بود که آب را از دامنه کوهستان به روستاها و شهر می رساند. اگر ماه در یکی از چاه ها بود، آن چاه مقدس می شد و هر که می رفت و آرزویش را در آن می گفت به آرزویش می رسید و خوشبخت می شد.

یعنی ماه کجا رفته بود؟ آیا ماه آسمان با مردم آشتی می نماید؟

خاله سوسکه

یکی بود، یکی دیگر هم بود، یکی دیگر دیگر هم بود. یک خاله سوسکه هم بود که در این دنیای بزرگ دور و دراز، تک و تنها بود. البته او بابا سوسکی خیلی پیر و علیلی داشت که به سختی کار می کرد، اما نمی توانست به راحتی خرج و نان و آب خاله سوسکه را تهیه کند. خاله سوسکه هم از اینکه پدرش هنوز کار می کرد و برای او نان و غذا می آورد، خجالت می کشید و نمی دانست چه کار کند.

بابا سوسکی، چاه کن بود. کارش سخت و طاقت فرسا بود. بیچاره همه عمرش زمین را کنده و پایین رفته بود تا شاید روزی به گنجی برسد، اما غیر از پیری و کمردرد و نفس تنگی و سردرد چیزی نصیبش نشده بود. وقتی بابا سوسکی به دور و برش، به همه خانه های شهر نگاه می کرد، می دید هر جا چاهی هست، نشانی هم از او هست، ولی کسی به کارش اهمیت نداده و نمی داد و حالا که پیر شده بود، باز باید کلنگ می زد و مانند آبدزدک زمین را می نماید و پایین می رفت.

آیا خاله سوسکه تا آخر عمر سربار بابا سوسکی می ماند؟ چه اتفاقی برای خاله سوسکه رخ می دهد؟

نمکی

تا صبح می شد و آفتاب درمی آمد، نمکی دسته کلیدش را برمی داشت و هفت در خانه را باز می کرد. از در اول گنجشک ها و کبوترها جیک جیک و بق بقوکنان پرواز می کردند و به آسمان می رفتند. از در دوم مرغ و خروس ها قدقد و قوقولی قوکنان به کوچه می رفتند. از در سوم بز و گوسفندها بع بع و مع مع کنان به صحرا می رفتند. از در چهارم همسایه ها اِهن و اوهون به سر کارشان می رفتند. از در پنجم مهمان ها شاد و خندان به بازار می رفتند. از در ششم نمکی و ننه گلاب به بدرقه همه می رفتند. نمکی در هفتم را هم باز می کرد، اما کسی نبود که از آن بیرون برود، یا تو بیاید! ننه گلاب هم چپ و راست به نمکی می گفت: نمی دانم این در هفتم را بابات چرا کار گذاشت؟ آخه دری که کسی از آن تو نمی رود و بیرون نمی آید به چه دردی می خورد؟

واقعا در هفتم به چه دردی می خورد؟ یعنی پشت آن در چه رازی نهفته است؟