نقش تغذیه در سلامتی - وبلاگ بروز

به گزارش وبلاگ بروز، تغذیه و خوراک عبارتست از تامین مواد غذایی مورد احتیاج اندام و سلول ها بدن برای زنده ماندن. در علوم تجربی و علم تغذیه منظور برنامه ای است که هدفش نحوه مصرف و بکارگیری مواد غذایی است.

تغذیه؛ چیستی و چرایی اهمیت؟

چکیده:

تغذیه و خوراک عبارتست از تامین مواد غذایی مورد احتیاج اندام و سلول ها بدن برای زنده ماندن. در علوم تجربی و علم تغذیه منظور برنامه ای است که هدفش نحوه مصرف و بکارگیری مواد غذایی است. علم تغذیه می داند که بدن چگونه غذا را مصرف می نماید و نحوه تعمیر و ایجاد سلول ها و بافت ها را نیز اطلاع دارد. علم تغذیه به آنالیز چگونگی پاسخ بدن به غذا را مورد آنالیز قرار می دهد. ما در این مقاله به آنالیز مواد مغذی مورد احتیاج بدن و خواص هر یک از ویتامین ها می پردازیم.

تعداد کلمات : 2072 / تخمین زمان مطالعه : 10 دقیقه

نویسنده: کریستین نوردویست

مترجم: علی مهربانی

حقایق صریح در خصوص تغذیه

بدن انسان احتیاج به هفت نوع عمده از مواد مغذی دارد.

همه مواد مغذی سبب فراوری انرژی نمی شوند، اما دارای اهمیت خاص خودشان هستند، مانند آب و فیبر.

ریز خوراکی ها هم دارای اهمیت هستند، ولی بدن به مقدار کمی از آنها احتیاج دارد.

ویتامین ها ترکیبات ارگانیک ضروری هستند که بدن انسان نمی تواند آنها راسنتز کند.

تغذیه چیست؟

با توجه به پیشرفت زیست شناسی مولکولی، بیوشیمی و ژنتیک، علم تغذیه بیشتر به متابولیسم و مسیرهای متابولیسم متمرکز شده است. مراحل بیوشیمیایی که به وسیله آن مواد داخل بدن ما از یک فرم به دیگری تبدیل می شوند. تغذیه نیز بر چگونگی جلوگیری از بیماری ها، شرایط و مسائل و یا کاهش رژیم غذایی سالم تمرکز می نماید. به طور مشابه، تغذیه شامل شناسایی بیماری ها و شرایط خاصی می گردد که به وسیله عوامل رژیم غذایی مانند رژیم غذایی نامناسب (سوء تغذیه)، آلرژی غذایی و عدم تحمل غذا ایجاد می گردد.

انواع مواد مغذی

مواد مغذی منبعی از غذاها هستند که شامل پروتئین، کربوهیدرات، چربی، ویتامین، مواد معدنی، فیبر و آب می شوند.

خوراک کلان، مواد مغذی هستند که بدن ما به مقادیر نسبتا زیادی از آنها احتیاج دارد.

ریزمغذی ها، مواد مغذی هستند که بدن به مقادیر نسبتا کوچکی از آنها احتیاج دارد.

مواد مغذی می تواند بیشتر غذاهای انرژی زا (که انرژی را فراهم می نمایند) و مواد مغذی که انرژی فراوری نمی نمایند تقسیم گردد

.

انرژی خوراکی های کلان

مواد مغذی انرژی را فراهم می نمایند که در واحد کیلو کالری مقدار گیری می گردد. انرژی مواد غذایی عبارتند از:

کربوهیدرات - 4 کیلوکالری در گرم

مولکول های کربوهیدرات شامل مونو سساکریدها (گلوکز، فروکتوز، گالاکتوز)، دی ساکارید ها و پلی ساکارید ها (نشاسته) هستند.

در علم تغذیه، پلی ساکارید ها بیش از مونوساکاریدها مورد توجه قرار می گیرند، زیرا پیچیده تر بوده و بنابراین طول می کشد تا تجزیه شده و به جریان خون جذب شوند. این بدان معنی است که آنها موجب افزایش شدید قند خون نمی شوند که به بیماری های قلبی و عروقی مرتبط است.

پروتئین - 4 کیلوکالری در گرم

20 اسید آمینه در آنها وجود دارد. برخی اسید آمینه ضروری هستند، به این معنی که آنها باید مصرف شوند. برخی دیگر اسیدهای آمینه غیر ضروری هستند زیرا خود بدن آنها را می سازد.

چربی ها، 9کیلوکالری در هر گرم

چربی ها از نوع تری گلیسیریدهستند، سه مولکول اسید چرب که با یک مولکول گلیسرول الکل ترکیب شده اند. اسیدهای چرب ترکیبات ساده (مونومرها) هستند در حالیکه تری گلیسیریدها مولکولهای پیچیده (پلیمرها) هستند. چربی ها در رژیم غذایی برای سلامتی مورد احتیاج هستند، زیرا آنها در خدمت بسیاری از اعضای بدن می باشند از جمله اتصالات روانکاری، یاری به هورمونهای فراوری نماینده، یاری در جذب ویتامین های خاص، کاهش التهاب و حفظ سلامت مغز.

مواد مغذی که فراوری انرژی نمی نمایند

درست است که انرژی فراوری نمی نمایند ولی از اهمیت بالایی برخوردار هستند.

حقایق صریح در خصوص تغذیه

بدن انسان احتیاج به هفت نوع عمده از مواد مغذی دارد.

همه مواد مغذی سبب فراوری انرژی نمی شوند، اما دارای اهمیت خاص خودشان هستند، مانند آب و فیبر.

ریز خوراکی ها هم دارای اهمیت هستند، ولی بدن به مقدار کمی از آنها احتیاج دارد.

ویتامین ها ترکیبات ارگانیک ضروری هستند که بدن انسان نمی تواند آنها راسنتز کند.

فیبر

بیشتر شامل کربوهیدرات می گردد. با این حال، به علت اینکه به راحتی جذب بدن نمی گردد، نمی تواند مقدار زیادی قند و نشاسته را وارد جریان خون بکند. فیبر بخش مهمی از تغذیه، سلامتی و نوعی سوخت برای باکتری های روده به شمار میرود.

آب

حدود 70 درصد از حجم غیر چربی بدن انسان را آب تشکیل می دهد و برای انجام بسیاری از فرآیندهای بدن انسان حیاتی است. هیچ کس به طور کامل مطمئن نیست که بدن ما به چه مقدار آب احتیاج دارد. برخی ادعا می نماید مصرف روزانه 1-7 لیتر آب برای جلوگیری از کمبود آب بدن ضروری است. ما می دانیم اندازه مورد احتیاج بدن به آب، بستگی به سن، درجه حرارت محیط، فعالیت بدنی، شرایط های مختلف سلامتی و عادات غذایی دارد؛ برای مثال، کسی که مصرف نمکش زیاد است، احتیاج به آب بیشتری نسبت به یک فرد شرایط در مشابه دارد. اینکه ادعا می نماید که هر چه آب بیشتری بنوشید، سالم تر هستید با شواهد علمی پشتیبانی نمی گردد. متغیرهایی که احتیاجهای آب بدن را تحت تأثیر قرار می دهند بسیار زیاد اند و توصیه های دقیق در خصوص مصرف آب تنها پس از ارزیابی هر فرد به صورت دقیق، قابل قبول است.

ریز مغذی ها

ریز مغذی ها ، موادی هستند که بدن ما به مقادیر کمی از آنها احتیاج دارد، که عبارتند از:

1- مواد معدنی: مواد معدنی رژیمی، دیگر عناصر شیمیایی هستند که بدن ما به آنها احتیاجمند است، به جز کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن. افرادی که دارای رژیم غذایی متعادل هستند، در بیشتر موارد، تمام مقادیر مورد احتیاج بدن را، از راه مصرف غذاهای روزانه تامین می نمایند. مواد معدنی گاهی اوقات به مواد غذایی خاصی اضافه می شوند تا با هر نوع کمبودی مقابله نمایند.

برترین نمونه از این مواد، نمک یددار است، ید برای جلوگیری از کمبود ید افزوده می گردد که حدود 2 میلیارد نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر خود قرار داده است. این کمبود باعث عقب ماندگی ذهنی و مسائل غده تیروئید می گردد. کمبود ید در بیش از نیمی از کره زمین مشکل جدی بهداشتی بر جا می گذارد. کارشناسان دانشگاه فلوریدا می گویند که 16 عنصر کلیدی برای فرآیندهای بیوشیمی بدن انسان ضروری هستند:

پتاسیم: یک الکترولیت سیستمیک است که بر کل بدن تاثیر می گذارد، نقش موثری را درتنظیم کردن حامل های انرژی در بین سلول ها، ایفا می نماید. کمبود آن می تواند عمیقا بر سیستم عصبی و قلب تاثیر بگذارد.

کلرید: نقش کلیدی در فراوری اسید معده ایفا می نماید. بعلاوه در حمل مولکول بین سلول ها و برای عملکرد مناسب اعصاب ضروری به شمار می آید.

سدیم: یک نوع الکترولیت سیستمیک بوده و برای عملکرد بهترسیستم عصبی و تنظیم سطح مایعات بدن حیاتی است.

کلسیم: برای عضلات، قلب و سلامت جسمی مهم است. ساخت استخوان، یاری به سنتز و عملکرد سلول های خونی، از جمله فعالیت های کلسیم در بدن است.

فسفر: درساختار DNAافراد نقش دارد، جزء غشاء سلولی بوده و به تقویت استخوان ها یاری می نماید.

منیزیم: برای استخوان های مفید بوده و برای مدیریت مناسب حرکات عضلانی ضروری است. صدها آنزیم برای عملکرد بهتر به منیزیم متکی هستند.

روی: مورد احتیاج بسیاری از آنزیم های بدن است. برای رشد اندام های فراوری مثل،بعلاوه در ژن و تنظیم سیستم های عصبی و سیستم ایمنی بدن نقش مهمی را ایفا می نماید.

آهن: برای پروتئین ها و آنزیم ها، مخصوصا هموگلوبین ضروری بوده و برای فراوری اکسیژن در خون مورد احتیاج است.

منگنز: یک کوفاکتور در عملکرد آنزیم به شمار میرود.

مس: جزء بسیاری از آنزیم های بدن است.

ید: برای بیوسنتز تیروکسین که یک نوع هورمون تیروئیداست، مورد احتیاج بدن می باشد.

سلنیوم: کوفاکتوری ضروری برای آنزیم های آنتی اکسیدان بدن است.

مولیبدنوم: بخش اساسی از سه سیستم آنزیمی مهم بدن، زانتین اکسیداز، آلدئید اکسیداز و سولفیت اکسیداز می باشد. بعلاوه نقش حیاتی در تشکیل اسید اوریک، متابولیسم کربوهیدرات و سم زدایی سولفیت دارد.

بیشتر بخوانید : اهمیت غذا، تغذیه سالم

2- ویتامین ها: اینها ترکیبات ارگانیکی هستند که ما به مقدار کمی از آنها احتیاج داریم. یک ترکیب ارگانیک شامل هر مولکولی است که حاوی کربن باشد. این ها زمانی ویتامین نامیده می شوند که بدن ما نمی تواند آنها را به مقدار کافی فراوری کند. بنابراین بدن ما کمبود آن را از راه مصرف غذا جبران می نماید. ویتامین ها به دو گروه محلول در آب یا محلول در چربی طبقه بندی می شوند. برای انسان ها، چهار نوع ویتامین محلول در چربی A، D، E و K و 9 ویتامین محلول در آب (هشت ویتامین B و یک ویتامین C وجود دارد. ویتامین های محلول در آب باید بیشتر مصرف شوند، زیرا آنها سریع تر در ادرار دفع می شوند و به راحتی ذخیره نمی شوند.

ویتامین های محلول در چربی با یاری چربی ها به وسیله روده جذب می شوند. آنها بیشتر در بدن ذخیره شده و رهایی از شر آنها سخت است. رژیم غذایی کم چربی می تواند بر جذب ویتامین های محلول در چربی تاثیر بگذارد. ما می دانیم که بیشتر ویتامین ها دارای ویژگی های مختلفی هستند. در زیر لیستی از ویتامین ها، و برخی از نقش های آنها است. توجه داشته باشید که اغلب علائم مصرف بیش از حد ویتامین در ارتباط با مکمل ها یا اختلال متابولیسم یا دفع ادرار است و به جذب آنها به وسیله ویتامین در غذاها مربوط نیست.

ویتامین A

نام شیمیایی آن رتینول، رتینوئید و کاروتنوئیدها می باشد. از جمله ویتامین های محلول در چربی است. کمبود آن سبب بیماری شب کوری می گردد و مصرف بیش از حد آن هم منجر به کراتومالاسیا(دژنراسیون قرنیه) می گردد.

ویتامین B1

نام شیمیایی آن تیامین است. از جمله ویتامین های محلول در آب می باشد. کمبود آن عامل بیماری بریبری است و مصرف بیش از حد آن هم سبب واکنش های بسیار حساس فوق العاده شبیه به شوک آنافیلاکتیک می گردد.

ویتامین B2

نام شیمیایی ریبوفلاوین است. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن باعث بیماری آریبوفلاوینوز (ترک خوردگى گوشه هاى دهان و اختلال بینایى ) می گردد. مصرف بیش از حد آن عوارض شناخته شده. ای ندارد ولی بیش از حد در ادرار دفع می گردد.

ویتامین B3

نام شیمیایی آن نیاسین می باشد. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن سبب بیماری پلاگر شده و سوء مصرف آن منجر به آسیب کبدی، مسائل پوستی و ناراحتی دستگاه گوارشمی گردد.

ویتامین B5

نام شیمیایی آن پانتووتنیک اسید است. از جمله ویتامین های محلول در آب است. بیماری پارستزی (سوزن سوزن شدن و بی حسی پوست بدون اثر فیزیکی طولانی مدت از عوارض کمبود این ویتامین می باشد. در اثر سوء مصرف آن هیچ گزارشی منتشر نشده است.

ویتامین B6

در علم شیمی به پیریدوکسامین، پیریدوکسال معروفیت دارد. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن کم خونی و نوروپاتی محیطی را بدنبال دارد. مصرف بالاتر از اندازه احتیاج آن، آسیب عصبی، ضعف حرکتی را به همراه دارد.

ویتامین B7

نام شیمیایی آن بیوتین است. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن باعث درماتیت، انتوریت می گردد. از سوء مصرف آن هیچ گزارشی منتشر نشده است.

ویتامین B9

در علم شیمی بدان اسید فولینیک گفته می گردد. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن سبب نقص مادرزادی می گردد. سوء مصرف آن افزایش خطر تشنج را بدنبال دارد.

ویتامین B12

نام شیمیایی آن سیانکوبالامین، هیدروکسیوبالامین، متیل کوبالامین می باشد. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن در بدن منجر به کمخونی مگالوبلاستیک (نقص فراوری گلبول قرمز) می گردد. از سوء مصرف آن گزارشی نرسیده است.

ویتامین C

نام شیمیایی آن اسید اسکوربیک است. از جمله ویتامین های محلول در آب است. کمبود آن منجر به اسکوربیک شده که می تواند عوارض زیادی را بدنبال دارد. مصرف بیش از مقدار آن، اسهال، حالت تهوع، سوزش پوست، سوزش ادرار، از بین رفتن مس در بدن و افزایش خطر سنگ کلیه را بدنبال دارد.

ویتامین D

نام شیمیایی ارگوکلسى فرول است. از جمله ویتامین های محلول در چربی است. کمبود آن راشیتیسم را بدنبال دارد. مطالعات اخیر نشان می دهد خطر ابتلا به برخی از سرطان ها، اختلالات خود ایمنی و بیماری های مزمن را افزایش می دهد. مصرف حد بالای آن سبب سردرد، ضعف، هضم مضر، افزایش فشار خون می گردد.

ویتامین E

نام شیمیایی تکوترینول است. از جمله ویتامین های محلول در چربی است. کمبود آن بسیار نادر بوده، ممکن است سبب کم خونی همولیتیک در نوزادان تازه متولد شده بگردد. مصرف زیاد آن سبب بیماری پوکی استخوان، کم آبی بدن، استفراغ، تحریک پذیری، یبوست و ایجاد کلسیم اضافی می گردد.

ویتامین K

نام شیمیایی آن فیلووینون، مناوینون ها می باشد. از جمله ویتامین های محلول در چربی است. کمبود آن احتمال خونریزی و کبودی را بیشتر می نماید.

بیشتر غذاها حاوی ترکیبی از برخی یا همه هفت کلاس مواد مغذی هستند. ما به مصرف برخی از مواد مغذی به طور منظم و به برخی دیگر بصورت گهگاه احتیاجمند هستیم.

برگرفته از سایت: www.medicalnewstoday.com

منبع: راسخون