تاریخچه پیچیده موی تای؛ این ورزش رزمی چطور شکل گرفته است؟ - وبلاگ بروز

به گزارش وبلاگ بروز، اگر زمان زیادی را در اینترنت سپری می کنید حتما انواع و اقسام داستان ها را شنیده اید که منشاء هنر های رزمی را شرح می دهند. از داستان شکل گیری کونگ فو به وسیله زنی که می خواست از این طریق در یک ازدواج سنتی از خود محافظت کند تا این ادعا که تکواندو برای این طراحی شده که سربازان را قادر می ساخت تا در میدان نبرد، دشمن را از اسب به زمین بیندازند. با این حال اغلب این ها تنها افسانه اند.

تاریخچه موی تای یا از این دست هنر های رزمی مانند پِرادال سِری، لسوی (مشت زنی برمه ای) و موی لائوس به دلایل مشابهی پیچیده اند. همه این هنر ها کم و بیش یکسان هستند. این بدان معناست که همه آن ها اجدادی مشترک دارند. اما متاسفانه برخلاف هنر های رزمی شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو که در میان افراد طبقه میانه و بالا رواج داشت، بوکس هندوچینی عمدتا به وسیله افراد بی سواد انجام می شد. همین موضوع باعث شده تا ما جزئیات بسیار کمی در خصوص منشاء آن ها بدانیم.

به عنوان مثال گاهی اوقات ادعا می گردد که بوکاتو پدر موی تای است و این باور وجود دارد که قدمت پرادال سری از موی تای بیشتر است؛ حداقل مردم کامبوج این طور فکر می نمایند. با این همه، راهی برای مطمئن شدن از این موضوع وجود ندارد، زیرا هیچ سابقه تاریخی از شکل گیری این هنر رزمی مستند نشده است.

در خصوص موی تای اغلب گفته می گردد که یک هنر رزمی میدان نبرد بود که در دهه های 1600 و 1700 به یک ورزش پرتماشاگر تبدیل شد، اما این مثل این است که بگوییم شوالیه های قرون وسطایی از سِر ویلیام والاس (شوالیه اسکاتلندی) به سِر بیلی کانلی (بازیگر اسکاتلندی) تغییر شکل داده اند. در حالی که درست است که فصل مشترکی بین آن ها وجود دارد، اما بدین معنا نیست که خود موی تای 500 سال پیش تمرین می شد.

وقتی به فیلم های ویدئویی موی تای مربوط به دهه 1920 نگاه می کنیم، به وضوح با آنچه امروز می بینیم فرق دارد. روشن است که موی تایِ امروزی بخشی از همان سنت است، اما دقیقا همان نیست. این هنر، مانند تمام هنر های رزمی دیگر در گذر زمان سازگار شده و تغییر نموده است، زیرا تمرین نمایندگان تازه آن را برای اهداف تازه تنظیم نموده اند.

ما در واقع هیچ سرنخی نداریم که موی تای چگونه در میدان جنگ تمرین می شد یا آیا اصلا این طور بوده یا خیر. هیچ کتابچه راهنمای شمشیربازی قرون وسطایی وجود ندارد. تنها نقاشی ها و تصاویری هستند که لزوما هنر رزمی را آن طور که واقعا بوده نشان نمی دهند.

به همین علت است که تاریخچه موی تای بسیار پیچیده است. درباره هنر های رزمی مثل کاراته که ریشه چندان قدیمی ندارند می توان منشاء هر سبک را ردیابی کرد. اما درباره هنر های رزمی جنوب شرقی آسیا کار به این سادگی نیست.

بعضی افراد خود را به عنوان تعلیم دهنده موی بورانِ سنتی تبلیغ می نمایند و در حالی که استادان مسن تر همچنان در شناخت ریشه های ورزش خود در تلاشند، کلاس های موی بوران یکی یکی ظاهر می شوند و افراد -به ویژه غربی های جوان تر- مدعی آموزش موی تای سنتی می شوند.

بیشتر مردم به میزان کاراته یا کونگ فو با موی تای آشنایی ندارند و درنتیجه به سادگی از آن ها کلاهبرداری می گردد. واقعیت این است که برای بازیابی سوابقی که دیگر وجود ندارد کار زیادی نمی توان انجام داد، اما توسعه این آگاهی که تاریخ باستانی موی تای درواقع از بین رفته، گامی بزرگ به جلو در جهت جلوگیری از سوءاستفاده کلاهبرداران از افراد بی اطلاع است.

منبع:روزیاتو