چرا خودروهای هیدروژنی بزرگ ترین چالش تسلا و ایلان ماسک هستند؟ - وبلاگ بروز

به گزارش وبلاگ بروز، امروزه طیف گسترده ای از تحلیلگران و حتی مردم عادی اعتقاد دارند آینده از آن اتومبیل های الکتریکی بوده و تسلا به عنوان طلایه دار و اصلی ترین فراوریکننده چنین مدل هایی، به موفقیت های بیشتری دست پیدا خواهد نمود. اما در این بین کارشناسانی نیز هستند که خودروهای پیل سوختی را جایگزین بهتری دانسته و معتقدند این دسته از وسایل نقلیه به دلیل وابسته بودن به بیشترین ماده موجود در هستی یعنی هیدروژن و عدم فراوری آلایندگی سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند.

با وجود مزایای زیاد، تعداد منتقدین خودروهای هیدروژنی کم نیست. ایلان ماسک مدیرعامل تسلا یکی از این افراد به شمار می رود. آقای ماسک بارها به تمسخر خودروهای هیدروژنی پرداخته و این تکنولوژی را ایده ای کاملا احمقانه توصیف نموده است. خودروهای الکتریکی و پیل سوختی در کنار تفاوت های ساختاری، شباهت هایی را نیز با هم دارند. به منظور درک بهتر تفاوت ها و شباهت ها باید کمی به تشریح ساختار آنها بپردازیم.

هسته اصلی خودروهای الکتریکی را باتری و یک یا چند موتور برقی تشکیل می دهد. این خودروها به اختصار با نام BEV شناخته شده و محصولات تسلا بهترین مثال در این زمینه هستند.

در مقابل خودروهای هیدروژنی فاقد باتری بوده و الکتریسیته مورد احتیاج آنها از ترکیب هیدروژن و اکسیژن بدست می آید. الکتریسیته ای که از این طریق فراوری می گردد، مستقیما به پیشرانه که در در حقیقت یک موتور الکتریکی است، منتقل شده و آن را به کار می اندازد. این خودروها هم به طور اختصاری با عنوان FCEV شناخته می شوند. تویوتا میرای، هوندا کلاریتی و هیوندای نکسو از معروف ترین اتومبیل های هیدروژنی هستند.

اتومبیل های برقی در حال حاضر با سه مشکل اصلی روبرو هستند. این مسائل که بسیاری از مردم بخاطر آنها قید خرید یک خودروی برقی را می زنند، عبارتند از:

• زمان زیاد برای شارژ شدن
• مسافت قابل پیمایش محدود و تعداد ایستگاه های شارژ کم
• قیمت بالاتر در مقایسه با همتایان بنزینی

حال سوالی که پیش میاید اینست که آیا خودروهای هیدروژنی هم دارای مسائل فوق هستند؟ از لحاظ زمان شارژ، فزونی با این دسته از خودروهاست، زیرا در عرض زمانی کمتر از 5 دقیقه مخزن هیدروژن یک FCEV در ایستگاه های مخصوص پر می گردد؛ این زمان تقریبا مشابه با سوخت گیری یک اتومبیل درون سوز در پمپ بنزین است. اما در ایستگاه های سوپرشارژ تسلا با 15 دقیقه اتصال خودرو به سوکت، بین 30 الی 50 درصد از ظرفیت باتری آن پر می گردد. در صورت احتیاج به شارژ کامل باتری، زمان انتظار به بیش از یک ساعت افزایش پیدا می نماید.

از لحاظ دامنه حرکتی باز هم خودروهای هیدروژنی عملکرد بهتری دارند. سه مدل به فروش رسیده در خاک ایالات متحده با مخزن پر می توانند 500، 580 و 610 کیلومتر را طی نمایند؛ این در حالی است که بیشتر اتومبیل های برقی بُردی در حدود 400 کیلومتر دارند. البته شرکت تسلا نسخه های ویژه ای را با توانایی پیمایش بیش از 480 کیلومتر مسافت توسعه داده، اما قیمت آنها به قدری زیاد است که امکان خریدشان برای عموم مشتریان وجود ندارد. اهمیت مسافت قابل پیمایش به حدی است که 78 درصد از مدیران شاغل در صنعت خودرو معتقد هستند اتومبیل های پیل سوختی یک دستاورد بزرگ در عرصه حمل و نقل الکتریکی خواهند بود.

خودروهای هیدروژنی با وجود مزایایی که برشمردیم، بدون ایراد هم نیستند. امروزه اگر فردی خواستار خرید چنین اتومبیلی باشد، باید 60 هزار دلار برای ارزان ترین مدل موجود کنار بگذارد. این رقم بیش از 20 هزار دلار از ارزان ترین خودروی برقی حاضر در بازار فراتر است. یکی از علل اصلی قیمت بالای این خودروها تیراژ فراوری کم آنها است که علی رغم رشد قابل ملاحظه در سال های اخیر، هنوز تعدادشان در خیابان ها چشمگیر نیست.

اما اصلی ترین و بزرگ ترین چالشی که پیش روی خودروهای هیدروژنی واقع شده است، نبود زیرساخت های ضروری است. در کشور پیشرفته ای مثل ایالات متحده تعداد ایستگاه های سوخت گیری هیدروژن حدود 40 واحد بوده و بیشتر آنها در کالیفرنیا واقع شده اند. ناگفته پیداست به منظور گسترش استفاده از خودروهای FCEV راه اندازی شبکه ای پهناور از ایستگاه های سوخت گیری هیدروژن امری حیاتی است.

حال با فرض تعدیل قیمت و ایجاد شبکه سوخت گیری گسترده، رقابت خودروهای هیدروژنی و الکتریکی چه سمت و سویی به خود می گیرد؟ در این صورت باید گفت با توجه به توانایی حرکتی بیشتر، زمان کمتر سوخت گیری و عدم فراوری آلایندگی، به احتمال زیاد موج تقاضا به سمت مدل های پیل سوختی راهنمایی خواهد شد. در این شرایط تسلا و سایر سازندگان اتومبیل های برقی باید همزمان سعی نمایند ضمن ارتقای مسافت قابل پیمایش، زمان شارژ و قیمت محصولات خود را کاهش دهند.

تسلا مدل 3 رکورد فروش تمام سواری های ب ام و را شکست

شاید بگویید که این شرکت ها می توانند با افزایش ظرفیت باتری، مزیت برد حرکتی خودروهای هیدروژنی را خنثی نمایند. از آنجایی که این اتفاق باعث افزایش وزن کلی وسیله نقلیه می گردد، از نقطه ای تعیین به بعد ظرفیت بیشتر برد حرکتی را بهبود نمی بخشد. ضمن اینکه باتری حجیم تر به معنای زمان شارژ طولانی تر است.

طبق آمار تسلا در حال حاضر 60 درصد از بازار اتومبیل های الکتریکی ایالات متحده را تصاحب نموده است. این رقم اگر چه کاملا چشمگیر پنداشته می گردد، ولی وقتی بدانیم اتومبیل های الکتریکی تنها 2 درصد از کل بازار خودروی آمریکا را تشکیل می دهند، اهمیت آن کم رنگ تر می گردد؛ اگر هم کل جهان را در نظر بگیریم، سهم خودروهای برقی کمتر از 2 درصد خواهد بود.

همانگونه که در بالا نیز اشاره کردیم، زیرساخت جدی ترین چالش موجود پیش روی خودروهای هیدروژنی است. چنانچه این مشکل حل شده و ایستگاه های سوخت گیری به تعداد کافی ساخته شوند، آنگاه تعداد خودروهای پیل سوختی نیز طبیعتا بیشتر خواهد شد؛ این امر نیز به نوبه خود افزایش فراوری و در نتیجه کاهش قیمت را در پی خواهد داشت. اگر این اتفاقات رخ بدهند، تسلا در بازار خودروهای پاک با تهدیدی بسیار جدی روبرو شده و ممکن است بخش اعظمی از سهم خود را از دست بدهد.

سخن پایانی اینکه تکنولوژی پیل سوختی دقیقا همان مشتریانی را هدف گرفته که تسلا به دنبال جذبشان است. با توجه به پتانسیل های بالا و در صورت مرتفع شدن موانع، این تکنولوژی کاملا احمقانه توانایی زمین گیر کردن تسلا را دارد، قابل توجه جناب آقای ایلان ماسک!

منبع: businessinsider